شخصیت پردازی در یک رمان و دو مجموعه کوتاه منیرو روانی پور

چکیده شخصیت و شخصیت پردازی در داستان های (کوتاه و بلند) منیرو روانی پور از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این پژوهش تلاش می کند این عنصر برجسته را در داستان نویسی روانی پور بررسی و تحلیل کند. نگارنده در این تحقیق به بررسی شخصیت، انواع شخصیت ، نمودهای شخصیت ، شیوه های شخصیت پردازی و ابتکار موجود در آن ها می پردازد. به این ترتیب ، خواننده این پژوهش با انواع تکنیک های منیرو روانی پور آشنا می شود. با تحلیل و بررسی دو مجموعه داستان کوتاه و یک رمان از منیرو روانی پور روشن می شود که غالب شخصیت ها ـ به ویژه شخصیت اصلی ـ را زنان تشکیل می دهند . مردان بیشتر در زمره شخصیت های فرعی داستان قرار می گیرند و کودکان، به ندرت در داستان های نویسنده حضوردارند. نویسنده بیشتر به شخصیت های نوعی توجه دارد. شخصیت ها غالباَ ساده و ایستا هستند. در شیوه شخصیت پردازی ، نویسنده تلاش می کند بیشتر از نحوه غیرمستقیم و روش های آن استفاده کند. وی در شخصیت پردازی رمان متاثر از مکتب رمانتیسیسم و در غالب آثارش متاثر از مکتب رئالیسم جادویی است و از انواع پروتوتیپ های طبقاتی، گروه های انسانی، سیاسی و خود نویسنده بهره گرفته است.